Στα παλιά λαϊκα κεντήματα υπήρχε πολύ συναίσθημα. Ένα κέντημα προοριζόταν για την προίκα, για δώρο στο γαμπρό, ή σε άλλα αγαπημένα πρόσωπα, προοριζόταν για αφιέρωμα σε μια εκκλησία κ.τ.λ. Έτσι ανάλογα ήταν και τα συναισθήματα της κεντήστρας. Ένα κέντημα μπορεί να εκφράζει τα όνειρα μιας κοπέλας για το γάμο της, μπορεί να εκφράζει την αγάπη, τον έρωτα, την ευλάβεια, την ευγνωμοσύνη. Στο "κέντημα του μαντιλιού" του Κώστα Κρυστάλλη η κόρη που κεντά μαντήλι του γαμπρού, του γάμου της κανίσκι, βάζει όλη την τέχνη και τη φαντασία της, αλλά εκφράζει και την αγάπη.
Με πόνο με πολύ καϊμό έπιασα τι βελόνανα σου κεντίσο μάτια μου Κίνα τα λίγα λόγια.Κι αν έχο λάθος μάτια μου ρίξε το στην αθάλη γιατί ότες το κε(ν)τουνα είχα δικύ σου ζάλι.
Πηγή : Eleni Harou
