Τα βραβεία Νόμπελ, θεσπισμένα το 1901, αμφισβητήθηκαν από πολλούς κι έγιναν αντικείμενο πόθου περισσοτέρων.
Με μεγάλους συγγραφείς όπως ο Τολστόι, ο Τζόυς, ο Προυστ να μένουν εκτός, με τον Καζαντζάκη και τον Σικελιάνο να μην φτάνουν στην τελική ευθεία λόγω της εκπεφρασμένης εναντίωσης των επίσημων εκπροσώπων του ελληνικού κράτους, υπήρξε μόνο ένας που το αρνήθηκε συνειδητά και έμπρακτα. Πριν 50 χρόνια, ο πατέρας του υπαρξισμού, οραματιστής κι ακτιβιστής, φιλόσοφος και θεατρικός συγγραφέας, εκδότης των «Μοντέρνων Καιρών», πρόεδρος του φανταστικού Δικαστηρίου Ράσσελ ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, ο Jean-Paul Sartre αρνείται να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ. Μια κίνηση, συνεπής προς τις φιλοσοφικές αρχές του και προς την συνολική στάση ζωής του, αφού αρνιόταν επίμονα όλες τις επίσημες τιμές, όπως του μέλους της Λεγεώνας της Τιμής ή του Collège de France.
«Ο συγγραφέας πρέπει να αρνηθεί να μετατρέψει τον εαυτό του σε όργανο, ακόμα κι αν αυτό συμβαίνει κάτω από τις πιο τιμητικές περιστάσεις, όπως στην προκειμένη περίπτωση» δήλωνε στον Τύπο σαν σήμερα 10 Δεκεμβρίου, το 1964.
Πηγή: Kythera Library
