Άλκη Ζέη, «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο». Εκδόσεις Μεταίχμιο
Ποιος δεν ξέρει τον θείο Πλάτωνα και τον Ψεύτη Παππού, την Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα αλλά και τον Κλούβιο που αργότερα έγινε Μπάρμπα Μυτούσης, ήρωες της αγαπημένης Άλκης Ζέη;
Ποιος δεν ξέρει την Ζωρζ Σαρρή, την Διδώ Σωτηρίου και τον Γιώργο Σεβαστίκογλου, το Νίκο Γκάτσο, τον Τίτο Πατρίκιο και το Μάριο Πλωρίτη, πρόσωπα που καθόρισαν τη ζωή της και την σκέψη της;
Όλα άρχισαν μια χειμωνιάτικη νύχτα του Δεκέμβρη το 1925 στην Αθήνα. Λίγο αργότερα, η φυματίωση της μητέρας της την οδήγησε στη Σάμο κοντά στον αγαπημένο της παππού. Εκεί έζησε τα παιδικά της χρόνια που επηρέασαν την κατοπινή της ζωή. Μια ζωή ταραγμένη και γεμάτη με αγώνες, εκτοπισμούς, αυτοεξορίες: Αθήνα – Σάμος – Αθήνα – Χίος –Τασκένδη – Μόσχα – Αθήνα – Παρίσι – Αθήνα – Βρυξέλλες, ηθοποιός και συγγραφέας με σπουδές στη Φιλοσοφία του Θεάτρου αλλά και στο κινηματογραφικό σενάριο.
Μια ζωή που βρήκε την καλλιτεχνική της αποτύπωση στη γραφή και τη δικαίωσή της σε βραβεία και μεταφράσεις των έργων της σε 20 γλώσσες.
Μια ζωή που βρήκε την καλλιτεχνική της αποτύπωση στη γραφή και τη δικαίωσή της σε βραβεία και μεταφράσεις των έργων της σε 20 γλώσσες.
Το βιβλίο «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» αποτελεί αποτύπωση προσωπικής μνήμης και, μέσα από αυτήν, καταγραφή της πολιτικής και πολιτιστικής ιστορίας της πατρίδας μας. Το μολύβι φάμπερ νούμερο δύο είναι το παιδικό μολύβι με την καλά ξυσμένη μύτη και την βαθιά γραφή που χαράζει, ζωηρά και καθαρά, πρόσωπα και γεγονότα που καθόρισαν την ζωή της Άλκης Ζέη αλλά και τη μοίρα του τόπου μας.
«Πώς διαβάζονται τα εξωσχολικά βιβλία: 1. Μπορείς να έχεις τα πόδια ψηλά πάνω στα κάγκελα του κρεβατιού και η υπόλοιπη να’σαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι ανάσκελα και να κρατάς το βιβλίο στον αέρα. 2. Μπορείς να είσαι μπρούμυτα στο κρεβάτι και το βιβλίο κάτω στο πάτωμα. 3. Μπορεί, αν έχεις αδελφή, να είναι εκείνη μπρούμυτα στο πάτωμα κι εσύ από πάνω της σαν να σχηματίζετε σταυρό και τα βιβλία βέβαια στο πάτωμα. 4. Το βράδυ όταν πάτε για ύπνο και σας φωνάζουν να σβήσετε το φως, να κουκουλώνεστε με τα σκεπάσματα και να έχετε ένα κλεφτοφάναρο και να διαβάζετε – αυτό μάλλον τον χειμώνα γιατί το καλοκαίρι θα σκάσετε. 5. Στην τουαλέτα μπορείς να διαβάζεις τα απαγορευμένα βιβλία.»
[...]
«Η ιστορία με τον [Νίκο] Καρύδη δεν ευοδώθηκε. Ο γαμπρός του Νίκου φώναξε την αδελφή μου και της είπε πως είναι σπουδαίο κορίτσι από καλή οικογένεια, μα πώς θα ζήσουν που εκείνος είναι ακόμη φοιτητής και πάνω απ’ όλα ποιητής. Όσο για τα κέρδη του από τον «Ίκαρο»... καλύτερα να μην μιλάμε. Η Λενούλα έκλαψε πολύ, έμαθε όλα τα ποιήματα του Καρύδη απέξω. Εκείνος δώστου γράμματα από τα Κύθηρα, μια έτσι, μια αλλιώς. Τέλος χώρισαν. Έμειναν όμως φίλοι για πάντα.»
[...]
«Πρώτη φορά αυτή την έκφραση την άκουσα από τη Διδώ. Κι ύστερα πόσες φορές για ολόκληρα χρόνια λέγαμε ή ρωτούσαμε: ‘‘Αυτός είναι δικός μας;’’ Κι αν δεν ήτανε, ούτε θέλαμε καν να τον πλησιάσουμε. Πού να ξέραμε πως θα ανακαλύπταμε πως πολλοί ‘‘δικοί μας’’ δεν θα μας ταίριαζαν καθόλου, και σήμερα να μην ξέρουμε πια κατά πόσο εμείς οι ίδιοι είμαστε ‘‘δικοί μας’’.»
Σημείωση: Η επιλογή και παρουσίαση του βιβλίου έγινε από την φίλη της στήλης Ηλέκτρα Καλλιγέρου, μαθήτρια της Β΄ τάξης του Λυκείου Κυθήρων.
Πηγή : Kythera Library
(facebook)