ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
(Κατά Ματθαῖον Στ' 22-33)
Στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου (κεφ.στ, 22-33), ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν Θεία σοφία Του, ἀλλά καί τήν ἀπέραντη ἀγάπη Του, προσπαθεῖ νά μᾶς ἀποσπάση γιά ἀκόμα μία φορά ἀπό τίς πρόσκαιρες καί ἐπαχθεῖς βιοτικές μέριμνές μας -πού πολλές φορές μᾶς κάνουν νά ξεχνᾶμε τόν αἰώνιον προορισμό μας γιά τήν Δόξα τοῦ Θεοῦ- καί συγχρόνως μᾶς διδάσκει ὅτι γιά νά εἴμαστε φίλοι Του θά πρέπει νά πράττουμε τίς ἐντολές Του, καί νά ἀναγνωρίζουμε Ἐκεῖνον μόνον ὡς Κύριόν μας. «Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν˙ ἤ γάρ τόν ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει ἤ ἑνός ἀνθέξεται καί τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει»!..
Δέν εἶναι δυνατόν μᾶς λέγει ὁ Χριστός νά θέλουμε νά εἴμεθα συγχρόνως καί παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί αἰχμάλωτοι τοῦ Σατανᾶ!
Ἐπί παραδείγματι. Δέν μπορεῖ κανείς νά εἶναι συγχρόνως καί Χριστιανός, ἀλλά καί Ἰνδουϊστής. Δέν μπορεῖ κανείς ἐνῶ ἀπό τήν μία λέγει ὅτι τοῦ ἀρέσει ἡ προσευχή καί εἶναι ὠφέλιμη, ἀπό τήν ἄλλη νά προσβάλει τήν πίστι του κάνοντας πλανεμένα πράγματα, ὅπως εἶναι ὁ διαλογισμός, ἡ γιόγκα καί ἄλλα βλάσφημα, τά ὁποῖα ὡστόσο εἶναι καί προϊόντα ἄλλων θρησκειῶν (ὅπως συγκεκριμένα ἡ γιόγκα καί ὁ διαλογισμός εἶναι προϊόντα τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ˙ γι' αὐτό πρέπει νά προστατεύσουμε τά παιδιά μας, ἀπό αὐτήν τήν ὕπουλη προπαγάνδα πού θέλει νά ὑποτιμήσει τήν προσευχή).
Ἐπίσης, μᾶς λέγει ὁ Χριστός μας, ὅτι ἐφ' ὅσον τόν ἀγαποῦμε, πρέπει νά τόν ἐμπιστευόμαστε. Μᾶς δίνει διάφορα ὡραῖα παραδείγματα ἀπό τό φυσικό περιβάλλον πού ἐκεῖνος δημιούργησε, γιά νά μᾶς δείξει ὅτι, ἐάν ἐνδιαφέρεται ὁ Θεός γιά τόσο ταπεινά πράγματα καί «πλάσματα», πόσο μᾶλλον ἐνδιαφέρεται γιά τήν κορωνίδα τῶν δημιουργημάτων του, πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος. «Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε ἢ τί πίητε ... τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; ... καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει».
Συχνά οἱ μέριμνές μας μᾶς κάνουν νά ξεχνοῦμε τήν αἰώνια ζωή. Προσκολλᾶται ὁ νοῦς μας στή γῆ καί δέν μᾶς ἀφήνει νά δοῦμε τόν οὐρανό.
Ὅμως, οἱ ἅγιοί μας ἀγάπησαν περισσότερο τόν οὐρανό καί περιφρόνησαν τίς ἀνθρώπινές τους μέριμνες. Ὅπως, ὁ ἅγιος νεομάρτυρας Νικήτας, πού σήμερα ἑορτάζουμε. Ἐνῶ ὅλη ἡ οἰκογένειά του περί τό 1716 ἐξισλαμίσθηκε, ὀνομάζοντάς τον Μεχμέτ, ἐκεῖνος μαθαίνοντας στά 16 του χρόνια ὅτι ἦτο χριστιανός καί ὀνομαζόταν Νικήτας, ἐπῆγε στήν Νέα Μονή τῆς Χίου καί ἀφοῦ ἐξομολογήθηκε καί ἀποκαταστάθηκε στήν ἁγία μας πίστη μετά ἀπό πνευματικό ἀγῶνα, ὁμολόγησε στόν Τύραννο τήν Πίστη του καί ἀφοῦ βασανίσθηκε, ἀποκεφαλίσθηκε περί τό 1732, 17 ἐτῶν. Δέν νοιάσθηκε γιά τά νειάτα του, ἀλλά γιά κάτι πού μένει γιά πάντα ὄμορφο καί λαμπερό, γιά τήν ψυχή του, πού ἤθελε νά τήν ἰδῆ στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι μεγάλο παράδειγμα καί γιά μᾶς. Γι' αὐτό καί ὁ Χριστός μας καταλήγει : «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».
π. Νικ. Ζουναρέλης
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Κυθήρων & Αντικυθήρων
