Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή, Χριστιανοί μου, ἀπολαμβάνουμε τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού θεραπεύει, ἐλέγχει, ἀλλά προπάντων ξέρει ν' ἀγαπᾶ τούς πάντες καί τά πάντα. Κίνητρο στίς πράξεις του, πού εἶναι οἱ θεραπεῖες τῶν ἀσθενούντων, ἡ παραμυθία τῶν πονεμένων, ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ἀλλά καί ὁ ἔλεγχος τῶν μισάνθρωπων Φαρισαίων καί Γραμματέων, εἶναι ἡ ἀγάπη.
Ἔτσι, λοιπόν, γνωρίζοντας τήν πίστη καί τήν καθαρή καρδιά τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί τοῦ ἀσθενοῦς παραλυτικοῦ, πού ζήτησαν τή βοήθειά του, ὄχι μόνο ἐθεράπευσε σωματικά τόν ἄνθρωπο, ἀλλά τόν θεραπεύει καί ψυχικά - πνευματικά μέ τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του˙ «θάρσει τέκνον˙ ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά στέκονται οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι, οἱ ὁποῖοι μέ τό λογισμό τους -δέν τολμοῦν μέ τό λόγο τους-, ἐλέγχουν γι' αὐτή τή συμπεριφορά Του τόν Κύριό μας. Ἄνθρωποι, πού τηροῦν «τά διατεταγμένα τοῦ νόμου», νηστεύουν, προσεύχονται, κάνουν ἐλεημοσύνες, ὅμως γιά τό«θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις», ἄνθρωποι ἄδειοι ἀπό ἀγάπη γιά τό συνάνθρωπο καί προπάντων χωρίς καθαρή καρδιά˙ γι' αὐτό βλέπουν παντοῦ ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους. Οἱ ἄνθρωποι, ὅμως, πού δέν ἔχουν ἀγάπη, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, μοιάζουν μέ χαλκό πού βουίζει καί τύμπανο πού βγάζει θορυβώδεις ἤχους.
Ὁ Κύριός μας ἐλέγχει τούς τηρητές τοῦ νόμου γιά τούς λογισμούς τους˙ «γιατί διαλογίζεσθε μέσα στήν καρδιά σας σκέψεις πονηρές καί κακοπροαίρετες;» τούς λέγει. Μ' αὐτούς τούς λόγους Του δείχνει ὅτι κοντά σ' Αὐτόν εἶναι οἱ ἄνθρωποι μέ καθαρή καρδιά καί ἀγαθούς λογισμούς, διότι, ὅπως λέγει καί ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, «ἡ καρδιά εἶναι δοχεῖο τῆς χάριτος, ἀλλά καί δοχεῖο τῶν παθῶν. Εἶναι τόπος Θεοῦ, ἀλλά καί κολάσεως, εἶναι ἐργαστήριο τῆς δικαιοσύνης, ἀλλά καί τῆς ἀδικίας» καί ὅπως ὁ ἴδιος ἅγιος συνεχίζει˙ «αὐτή εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς, δηλαδή τό νά φέρεσαι μέ συμπάθεια στούς ἁμαρτωλούς καί νά δείχνεις σ' αὐτούς εὐσπλαγχνία».
Χριστιανοί μου, χρειάζεται μεγάλη προσοχή τί σκέψη θά κάνουμε καί πῶς θά συμπεριφερθοῦμε στό συνάνθρωπό μας, εἴτε εἶναι δίκαιος, εἴτε ἁμαρτωλός, εἴτε πλούσιος, εἴτε φτωχός. Ὁ ἀληθινός χριστιανός πρέπει νά εὐωδιάζει, κατά τόν ἅγιο Λουκᾶ τόν ἰατρό, μέ τή συμπεριφορά του γιά νά ὁδηγεῖ κοντά του καί κατ' ἐπέκταση στό Χριστό τούς ἀνθρώπους. Μή λησμονοῦμε, ὅπως λένε καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί ὅπως ὁ Κύριός μας μᾶς δίδαξε ὅτι ὁ χριστιανός πρέπει «κατά πάντα ν' ἀγωνίζεται καί καθόλου κανένα νά μήν κρίνει, οὔτε τούς παρεκτρεπομένους, οὔτε νά περιφρονεῖ, οὔτε νά θυσιάζει τήν οὐσία γιά τόν τύπο».
Μπορεῖ, χριστιανοί μου, νά νηστεύουμε, νά προσευχόμαστε, νά ἐκκλησιαζόμαστε˙ ἄν ὅμως δέν ἔχουμε καθαρή καρδιά καί ἀγαθούς λογισμούς, δέν θά δοῦμε τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, διότι˙ «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». ΑΜΗΝ.
Πρωτ. Παν. Μεγαλοκονόμος
Πηγή : Ιερά Μητρόπολη Κυθήρων και Αντικυθήρων
|
