Το 1900 ο Υπουργός των εκκλησιαστικών και της Δημόσιας Εκπαίδευσης, Αθ. Ευταξίας, ενέκρινε την κυκλοφορία διαφόρων οργάνων και εποπτικών μέσων προς χρήσιν των σχολείων της Ελληνικής Επικράτειας αλλά και του Μείζονος Ελληνισμού. Η ίδια έγκριση εδόθη και από την Κυβέρνηση της Κρητικής Πολιτείας. Αυτά τα διδακτικά όργανα κατασκευάζονταν και κυκλοφορούσαν από τα βιβλιεμπορικά καταστήματα Θ. Αποστολόπουλου και ήσαν αναγνωστήρια με προθήκη, πιττάκια (μικροί πίνακες με γράμματα, διφθόγγους, αριθμούς, ζώα και αντικείμενα) και οκρίβαντα (τρίποδο υποστήριγμα) αριθμητήρια, εικόνες για τα θρησκευτικά, την ιστορία, τη ζωολογία, την ανθρωπολογία κ.τ.λ.Ένα τέτοιο αναγνωστήριο, πολύτιμο κειμήλιο του εκπαιδευτικού παρελθόντος, διεσώθη στα Κύθηρα, το οποίο προέρχεται κατά πάσαν πιθανότητα από το Δημοτικό Σχολείο της Χώρας, το οποίο μέχρι σήμερα στεγάζεται στο ίδιο κτίριο που λειτούργησε κατά την Αγγλοκρατία σαν αλληλοδιδακτικό αρρένων. Στην πορεία των 190 ετών λειτουργίας του Σχολείου, έχουν περάσει 6 γενιές μαθητών, δεκάδες εκπαιδευτικοί, έχουν αλλάξει τόσα εκπαιδευτικά συστήματα, έχουν αλλάξει βιβλία, εποπτικά μέσα, νοοτροπίες, παιδαγωγικά συστήματα. Κάποια απ’ αυτά είναι σταθμοί στη ιστορία της Εκπαίδευσης στην Eλλάδα.
Πηγή : Ελένη Χάρου ( facebook )
