Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Γιώργης Δρυμωνιάτης : Απατήθηκα πάλι λοιπόν ;;;;

Γιώργης Δρυμωνιάτης
Ξέρω, ελάχιστοι θα δώσετε σημασία στο τι θα πω, λίγοι θα μπείτε στο κόπο να το διαβάσετε γιατί είναι μεγάλο κείμενο κι έχετε τόσες καλησπεροκαλημέρες να πείτε, τόσες κολακείες να γράψετε στους ποιητές, τόσα και τόσα έχετε να κάνετε εδώ μέσα...Ξέρω...και δεν έχω απαίτηση από κανένα να κάτσει να ακούσει εμένα...μία ευχή μόνο θα ήθελα να κάνω..ο καθένας μας να ακούσει τη συνείδησή του, αν έχει τέτοιαν ακόμα...και να υψώσει λιγάκι τη φωνή του, αν έχει λίγη ακόμα φωνή...
Αλλά απατήθηκα πάλι λοιπόν;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;


Τα δύο πρώτα τους βήματα:

- Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Εκλέγεται ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος του ενός από τα δύο πιο διεφθαρμένα κόμματα. Και Ο Μανώλης Γλέζος, που ολόκληρο το έθνος του οφείλει, πέρα από τα ξερονήσια, τους διωγμούς, τις εξορίες και μια μεγάλη τιμή για το κατέβασμα της σβάστικας από την Ακρόπολη και το ρεζίλεμα του Ναζισμού τότε, ξεχνιέται εντελώς τώρα, που τόσην ανάγκη τον έχουμε, μιας και δεν έχουμε άλλον, να ξανακατεβάσει τη σβάστικα από την Ακρόπολή μας.
- Υποτακτικός Συμβιβασμός με τους λύκους. Εδώ δεν θα πω πολλά. Κάθε μετρίως ευφυής Έλληνας καταλαβαίνει τι έγινε στην Ευρώπη. Σ' αυτήν την Ευρώπη που ελάχιστα της χρωστάμε , μπροστά σε όσα εκείνη μας χρωστά. Ακόμα και αυτό το όνομά της, μα και τρισεκατομμύρια ρόγιαλντις για όσα την μάθαμε πως να σκέπτεται και πως να πράττει. Στις συνομιλίες Όλα άλλαξαν όνομα, σε τίποτα όμως δεν άλλαξε η ουσία. Μακάρι να κάνω λάθος..μακάρι...αλλά και χωρίς γραβάτες, η ουσία έμεινε...Υποταγή πλήρης!
Την επομένη των εκλογών, έγραψα το παρακάτω κειμενάκι μου, που στα πλαίσια των μικρών μου δυνάμεων γραφής, θεωρώ πως είναι ένα απο τα λίγα καλά που έγραψα στα 45 χρόνια που γραφω. Το ξαναδιαβάζω ένα μήνα μετά και, ριγώντας, νιώθω ένα μηδενικό....το μεγάλο μηδενικό του ανύπαρκτου ανθρώπου...του σκλάβου πολίτη...ίσως τίποτα δεν μπορώ λοιπόν να κάνω;; Τίποτα;; Η Ουτοπία μου δεν θα βρει τρόπο και τόπο ποτέ;;..όχι ως φαίνεται δυστυχώς..η πολιτική είναι αισχρή..είναι αισχρή πόρνη νομίζω...κι εγώ πρόβατο..ναι πρόβατο πάντα...η ζωή μου δεν μου ανήκει, δυστυχώς...ανήκει στους σφαγείς μου...
Πόσο ανόητη η λεζάντα που έγραψα στη σημαία μας εκείνη τη μέρα....Ωστόσο, όσο αναπνέω, ελπίζω...κάτι είναι κι αυτό..κάτι ασήμαντο είναι..αλλά είναι...



Το κείμενο της 26-01-2015

Ψήφισα
Ψήφισα σήμερα
για ένα καλύτερο αύριο πάλι,
ελπίζοντας να μην απογοητευτώ ξανά.
Αισιοδοξώντας πως δεν θα προδοθώ πάλικαι πως η ψήφος μου δεν θα είναι ξανά το άλλοθιεκλεγμένων κυβερνητώνπου θα με ποδοπατήσουν, θα με ξεπουλήσουν, θα με δολοφονήσουν.Ψήφισα με την επιθυμία η δημοκρατίανα ξαναγίνει αληθινήκαι να απαλλαγείαπό τον κοινοβουλευτικό φασισμό της.Ψήφισα με την ελπίδα πως οι νόμοιθα πάψουν να στήνουν κάγκελαστην καθημερινότητά μου και πως θα υπηρετήσουν την ελευθερία μουκαι όχι τη δουλικότητά μου.Ψήφισα με το όνειρο πως η δικαιοσύνηθα απονέμεται από δίκαιους ανθρώπους, γενναίους και ικανούςνα ενισχύσουν τα θεμέλια της δημοκρατίας.Ψήφισα ευελπιστώντας πως θα γλιτώσωαπό το τέρας του Τραπεζιτικού Ναζισμούπου με τα πλοκάμια του απομυζάτον πλούτο και τις ψυχές της ανθρωπότητας.Ψήφισα αγωνιώντας για την παιδεία,για την υγεία, για τη σωματική και πνευματική ευτυχία,για τις τέχνες, για όλα όσαμε μεταγάγουν από το επίπεδο του ζώουστα ύψη της ανθρωπιάς.Ψήφισα για το πάθος εκείνοπου με αγάπη θα καταχτήσει τον κόσμοκαι θα με αποαιχμαλωτίσει από τα δεσμά του μονεταριστικού κατοχικού στρατού,θα πολεμήσει και θα εξαφανίσειτην απληστία των ολιγαρχών του χρήματοςκαι θα μοιράσει δίκαια τον πλούτο των εθνώνστα έθνη και στους πολίτες.Ψήφισα αναζητώνταςτην ευτυχία και όχι την ευμάρεια,την ευδαιμονία και όχι την καλοπέραση,την ισότητα και όχι τον ανταγωνισμό,την αδερφοσύνη και όχι το μίσος.Ψήφισα για να υποστηρίξω τον πλούτο της ψυχής μου προπαντόςκι όχι για να εξασφαλίσωτα πρόστυχα, τα πλαστικά υλικά αγαθάτης υπερκατανάλωσηςπου μόνο πιότερη κοπριάμε κάνουν να παράγω.Ψήφισα με τον πόθο να ζήσω ανθρωπινά μέσα στη ζούγκλα των ανθρώπων.Ψήφισα για να ζήσω ελεύθερος, άφοβος, ατάραχος και δίκαιοςεν μέσω ελεύθερων, άφοβων,ατάραχων και δίκαιων ανθρώπων.Ψήφισα για ένα κράτος δικαίουπου θα με στηρίζει,αντί να με κατακρημνίζει.Ψήφισα για να κυβερνήσει η φαντασίαπου αναζητά των ιδεών και των πραγμάτων την ουσία.Ψήφισα στο όνομα της Δημοκρατίας,ποθώντας οι εκ της ψήφου μου κραταιοίνα μην κρατούν και επικρατούνκαι κουμαντάρουν κατά το δοκούντο Δήμο,μα με βαρειές συνέπειες ευθύνης,δήμευση περιουσίας έως σανδάλωνή και θάνατο ακόμα δηλαδή,για όσα ανήθικα ή από αμέλεια ή από συμφέρον του εαυτού τουςή από εκμαυλισμό τους θα διαπράξουν,προδίδοντας την ψήφο και τους πόθους του λαού,έχοντας άλλοθι το ότι είναι εκλεγμένοι.Ψήφισα δημοκρατικά, ελπίζονταςπως το αγελαίο γένος των ανθρώπωνθα καταφέρει κάποτεδια του πνεύματος να υποτάξει την ύληκαι πως το «Εμείς» δεν θα εκφυλιστεί σε εξουσία ολιγαρχών πάλι,αλλά σε δύναμη των πολιτών θα αναδειχθεί, που μάχονται για αξιοπρεπή ζωήμέσα σε Μία με σοφία ευνομούμενη Πολιτεία.Ψήφισα το μη χείρον,ξέροντας πως το βέλτιστονδεν είναι εύκολο να τ’ απολαύσω,όσο ακόμα αγελαίος θα είμαι,όσο έρμαιο των υλικών μου αναγκώνκι αυτού του άτιμου, του φόβου του θανάτουθα παραμένω.Ψήφισα μ’ ένα βαρύ αίσθημα μέσα μου.Πως πρέπει να πασχίσω.Πως πρέπει να συντρίψω τον συμβιβασμό.Πως πρέπει να παλέψω για το υπερβατό.Πως και η Ουτοπία κάποτεμπορεί να βρει τόπο και τρόπο.Ψήφισα με μιαν ευχή και με μιαν ελπίδα.Πως δεν θα ξαναπροδοθώ.


Γιώργης Π. Δρυμωνιάτης