Ένας περιπλανώμενος επαναστάτης βασανισμένος ποιητής επιστρέφει στην πατρίδα.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα χθες.
«Λονδίνο, 18 Μαρτίου: Ξύπνησα 7 πρωί με την ιδέα του Κάλβου. Αύριο το αεροπλάνο της ‘‘Ολυμπιακής’’ παίρνει το λείψανό του (και της γυναίκας του) για την Αθήνα.»
Πρέσβυς στο Λονδίνο και πρωτεργάτης της ανακομιδής, ένας άλλος ποιητής, ο Γιώργος Σεφέρης:
«Ο καιρός απαλό γκρίζο περιστεριού˙ [...] η βαριά βλάστηση, το υπέρογκο σώριασμα των φύλλων, η βίαιη εισβολή της άνοιξης. [...] Δεκαοχτώ χρόνια [17 για την ακρίβεια, Νοε.1852 – Νοε.1869] χωρίς μια λέξη ελληνικά˙ και τα όνειρά του ακόμα, ξενόγλωσσα.»
Ο αγγλικανός προκαθήμενος της Μητρόπολης του Λίνκολν:
«We thank thee for the beauty of his poetry and for noble thoughts made nobler still by his genius.»
Κι ο στοχαστικός μας ανταποκριτής στο αποχαιρετιστήριο Τρισάγιο:
«Λίγο χώμα που γυρίζει στον τόπο του˙ τα άλλα... όσα εξαγοράσει το φως.»
Εκείνος που έγραψε
«είναι γλυκύς ο θάνατος
μόνον όταν κοιμώμεθα
εις την πατρίδα»
μεταφέρθηκε σε μολύβδινο φέρετρο στη Μητρόπολη Αθηνών και μετά από λίγο καιρό στον δεύτερο τάφο του (που όμως δεν θα είναι κι ο τελευταίος) στην ‘‘θαυμασία νήσον’’, την ‘‘ωραία και μόνη’’ Ζάκυνθο.
Σημείωση: Ενώ δεν σώζεται καμμία εικόνα του ποιητή έχουμε δεκάδες φανταστικά πορτραίτα, ανάμεσα στα οποία και ένα σκίτσο του από τον Ελύτη. Αυτό που δημοσιεύουμε είναι του Χρήστου Ρουσσέα από το 1959. Τα αποσπάσματα είναι παρμένα από τις Δοκιμές Β, 112 κ.έπ.
Πηγή: facebook Kythera Library
