Στήν πορεία μας πρός τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡ Ἐκκλησία μας καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια γιά νά μᾶς καθαρίσει τήν ψυχή ἀπό τήν ἁμαρτία, ὑπενθυμίζοντάς μας τίς ἀρετές πού πρέπει νά στολίζουν τήν ψυχή μας καί τόν ἀγώνα πού χρειάζεται νά κάνουμε γιά νά τίς κατακτήσουμε. Μόνο ἔτσι ἡ πορεία μας αὐτή θά ὁδηγήσει σέ συνάντηση μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο δηλ. σέ μιά δική μας ἀνάσταση γεμάτη χαρά καί εὐφορία. Ἡ σημερινή παραβολή τοῦ Κυρίου μας μᾶς μιλᾶ γιά τή Δευτέρα Παρουσία καί τήν Κρίση πού θά γίνει. Ποιό εἶναι ὅμως τό κριτήριο γιά τόν χωρισμό τῶν ἀνθρώπων σέ ἀγαθούς καί πονηρούς;Ἡ παραβολή εἶναι σαφέστατη. Ἡ ἀγάπη καί μάλιστα ἡ χριστιανική ἀγάπη. «Ἡ χριστιανική ἀγάπη δέν εἶναι μία ἀπρόσωπη κίνηση, δέν ἀφορᾶ ἔργα γιά τό καλό τῆς ἀνθρωπότητας γενικά, ὅπως λέει ἕνας σύγχρονος Θεολόγος (Ἀλεξ. Καρυότογλου) ἀπέχει πολύ ἀπό τό στεγνό ἀνθρωπιστικό ἐνδιαφέρον πού δέν ἀγγίζει καί κρατᾶ σέ ἀπόσταση τά πρόσωπα. Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νά δοῦμε σέ κάθε ἄνθρωπο τό δικό Του πρόσωπο νά τό ἀγαπήσουμε καί νά τό περιθάλψουμε σάν τό δικό Του σῶμα. Μόνο τότε μᾶς ἀνοίγει τήν πόρτα τῆς Βασιλείας Του».
Καί ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος σημειώνει «Οἱ πρῶτοι, δηλ. οἱ ἐνάρετοι, θά λάμψουν σάν τόν ἥλιο γιατί φύλαξαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί εἶναι οἱ ἐλεήμονες, οἱ φιλόξενοι, οἱ βοηθοί τῶν δυστυχισμένων, οἱ συμπαραστάτες τῶν ἀσθενῶν, οἱ προστάτες τῶν φτωχῶν, ὅσοι συγχώρησαν τά παραπτώματα τῶν ἀδελφῶν τους, ὅσοι φύλαξαν τήν σφραγῖδα τῆς πίστεως ἀκέραιη καί ἀμόλυντη ἀπό κάθε αἵρεση. Οἱ δεύτεροι, δηλ. οἱ πονηροί, εἶναι Ἐκεῖνοι πού παρόργιζαν τόν Θεό καί περιφρονοῦσαν τούς λόγους Του. Εἶναι οἱ ὑπερήφανοι, οἱ ἀδιόρθωτοι, οἱ φίλοι τῶν διασκεδάσεων καί τῶν ἀπολαύσεων ὅσοι ξόδεψαν στήν ἀκολασία καί τήν ἀσπλαχνία ὁλόκληρη τή ζωή τους».
Χριστιανοί μου, μέ τή σημερινή παραβολή ὁ Κύριός μας δέν θέλει νά μᾶς φοβερίσει καί νά μᾶς ὁδηγήσει ἀναγκαστικά στήν ἀρετή. Θέλει ὅμως νά μᾶς κάνει ὑπεύθυνους στή σχέση μας μ' Αὐτόν καί προπάντων νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο, ἀρετή πού ἀνοίγει τίς πύλες τοῦ Παραδείσου.
Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀντώνιος Μπλούμ γράφει «Στήν Τελική Κρίση ὁ Κύριος δέν θά ρωτήσει γιά τό πῶς προσπαθοῦμε νά Τοῦ ἀρέσουμε ἐξωτερικά (δηλ. μέ περίσσεια εὐσέβεια, τυπολατρεία, ἔργα γιά τό «θεαθῆναι» τοῖς ἀνθρώποις κ.ἄ.) : Θά μᾶς ρωτήσει : Ἤσασταν ἀνθρώπινοι ἤ ὄχι; Ἤσασταν ἀνθρώπινοι μέ τόν πιό ἁπλό τρόπο; Ὁποιοσδήποτε μπορεῖ νά εἶναι ἀνθρώπινος πού ἔχει μιά καρδιά ἱκανή γιά ν' ἀνταποκριθεῖ στόν ἀνθρώπινο πόνο. Ἄν τήν ἔχετε τότε ἡ πόρτα εἶναι ἀνοιχτή».
Καί τελειώνουμε μέ τά λόγια τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου «Ἐμπρός λοιπόν κι ἐμεῖς, πρίν φτάσει ἡ ἡμέρα ἐκείνη, πρίν τελειώσει τό πανηγύρι τῆς σύντομης τούτης ζωῆς, πρίν ἔρθει ὁ Θεός καί μᾶς βρεῖ ἀπροετοίμαστους, ἄς ἑτοιμασθοῦμε γιά τήν ὑποδοχή Του, μέ ἐξομολόγηση, μέ μετάνοια, μέ νηστεία, μέ δάκρυα, μέ ἀγαθοεργίες».ΑΜΗΝ.
Πρωτ.π. Παν. Μεγαλοκονόμος
Πηγή :Ιερά Μητρόπολη Κυθήρων και Αντικυθήρων
