Λίγο έξω από το Χαρτούμ εντοπίστηκε να περιπλανιέται ο νεαρός πελαργός, ένας από τους δέκα που δακτυλιώθηκαν στις Φέρες του Εβρου τον Ιούλιο του 2013. Τους τελευταίους μήνες μάλιστα η Σίλβια έκανε ένα μακρύ ταξίδι από το νότιο Σουδάν έως την Αιθιοπία, πέρασε από την Κένυα, όπου έμεινε για περίπου έναν μήνα, και ξαφνικά ο πομπός σίγησε.
Από τις 8 Φεβρουαρίου έπαψε να στέλνει σήμα και οι υπεύθυνοι του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δέλτα Εβρου φοβήθηκαν τα χειρότερα. Οτι δηλαδή ο πελαργός δεν τα κατάφερε.
Το ίδιο ξαφνικά η Σίλβια έδωσε σημάδια ζωής και πριν από μερικές μέρες έστειλε σήμα και πάλι από το Χαρτούμ. «Πιθανολογούμε ότι ήταν σε κάποια περιοχή που δεν μπορούσε να στείλει σήμα, αλλά είμαστε ευτυχείς που ξαναβρήκαμε το πουλί και με χαρά το περιμένουμε να επιστρέψει για να αναπαραχθεί εδώ», λέει στο «Εθνος» η συντονίστρια του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δέλτα Εβρου Ελένη Μακρυγιάννη.
Η Σίλβια δακτυλιώθηκε στις 2 Ιουλίου 2013, μαζί με άλλους 9 νεοσσούς, αλλά σήμερα είναι ο μοναδικός από τους 10 πελαργούς που καταγράφεται η πορεία της. Η δακτυλίωση έγινε από τα μέλη του φορέα και εκπροσώπους του γερμανικού Ινστιτούτου Max Planck, σε συνεργασία με την Εύα Στετς.
Σύμφωνα με την κ. Μακρυγιάννη, η Σίλβια ακολούθησε μια ομάδα ενήλικων ατόμων στο μακρύ ταξίδι της και ως ενήλικη πια θα ενσωματωθεί σε ένα άλλο γκρουπ, ίσως φέτος, ίσως του χρόνου και θα επιστρέψει στις Φέρες για να αναπαραχθεί. Οι πελαργοί «εντυπώνουν» τη διαδρομή που έχουν κάνει ως νεοσσοί και επιλέγουν να επιστρέψουν στο μέρος από όπου ξεκίνησαν τη ζωή τους.
Περίπου 580.000 άτομα κάθε χρόνο, μαζί τους και οι πελαργοί της Ελλάδας, φεύγουν στο τέλος Αυγούστου για το μεγάλο ταξίδι προς την Αφρική. Περνούν από τη θάλασσα του Μαρμαρά, στη Μικρά Ασία, διασκορπίζονται στις ακτές της Ανατολής και συγκεντρώνονται στις ακτές απέναντι από την Κύπρο. Μέσω του κόλπου της Αλεξανδρέττας κατευθύνονται προς τη Συρία, τον Λίβανο, το Ισραήλ, μπαίνουν στην κοιλάδα του Νείλου και προχωρούν προς το Σουδάν. Εχει μάλιστα καταγραφεί παρουσία τους μέχρι τη Νότια Αφρική και το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας στο νότιο άκρο της Αφρικής.
Μερικές φορές κάποια μεμονωμένα πουλιά παρεκκλίνουν από την πορεία τους και έχουν εντοπιστεί στα πιο απίθανα μέρη, όπως ένας πελαργός που βρέθηκε το 1958 στην Αγία Ελένη, το νησί όπου εξορίστηκε και πέθανε ο Ναπολέων Βοναπάρτης, στο μέσον του Ατλαντικού, 1.800 χιλιόμετρα από τις ακτές της Αγκόλας.
Τα ώριμα άτομα, γύρω στα 3-4 τους χρόνια, γυρίζουν πίσω, πολλά ωστόσο δεν τα καταφέρνουν και χάνουν τη ζωή τους, συνήθως επειδή πέφτουν πάνω σε ηλεκτροφόρα σύρματα. Η παλαιότερη άποψη που έλεγε ότι οι πελαργοί ζουν πολλά χρόνια, δεν ευσταθεί πια. Οι μελέτες και οι παρακολουθήσεις έδειξαν ότι μετά το 7ο έτος οι κίνδυνοι για το πτηνό πολλαπλασιάζονται και η μέγιστη ηλικία που μπορεί να φτάσει είναι τα 19-20 χρόνια.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
Πηγή : ethnos.gr
