Ένας ταλαντούχος παλιός οργανοπαίχτης που ήταν και πολύ καλός φίλος και γείτονας ήταν ο μαστρο-Κοσμάς ο Σπιθέας, (Κοσμάς Στάθης), το επάγγελμά του ήταν σιδηρουργός και το εργαστήριό του στο χώρο που μοιράζονται σήμερα δυο μαγαζιά, αυτό το S/Mμε τίτλο «Νέα Αγορά» του γαμβρού του Γιάννη Καλλίγερου και το δίπλα με τα εγχώρια προϊόντα του Σταύρου Εμμανουήλ.
Με το Μαστρο-Κοσμά κάναμε πολύ παρέα και κάποια συνεργασία. Μια μέρα έχουμε βγει στην πόρτα του μαγαζιού για ένα ολιγόλεπτο διάλυμα, όπου εμφανίζετε εισερχόμενος στη χώρα ο αείμνηστος λεβεντοπαππούς ο Μανολίκος από τα Γερακιάνικα. Ωραίος τύπος και παππούς του Αντιδημάρχου σήμερα και πρώην λυκειάρχη Γιώργου Κομηνού.
Ο Κυρ Μανόλης –Μανολίκος ήταν καλός κυνηγός και είχε κρεμασμένο το κυνηγετικό του όπλο στο ώμο. Όταν μας πλησίασε σε κατάλληλη απόσταση, βγάζει την τραγιάσκα (κούκο στη διάλεκτο) ο μαστρο-Κοσμάς και λέει στον Κυρ-Μανόλη: «Μα το Σταυρό το-νε πετώ» και απαντά ο κυρ Μανόλης «κι εγώ του βαραίνω».
Σε ελάχιστο χρόνο κατέλαβαν κατάλληλες θέσεις, εκτοξεύει ο Μαστρο-Κοσμάς τον «κούκο μπαμ- μπουμ ο κυρ Μανόλης ντουμπλέ παρακαλώ και δεν του βάζει σκάγιο. Επαναλαμβάνω ο κυρ Μανόλης καλός κυνηγός αλά;;; Ακολουθήσανε κάποια σχόλια σχετικά αλλά ο κυρ Μανόλης βιαζότανε κι έφυγε.
Αρχίζω εγώ το δικό μου: «Ναι βρήκες τον κυρ Μανόλη μεγάλης ηλικίας άνθρωπο και μας το παίζει μάγκας, πεταξέτονε ρε σε μένα να τόνε κάνω σκόνη… Άμε δα, «εσένα κοθόμαι εγώ να μου βαρείς»… Περίμενε του λέω και τρέχω στο δικό μας τότε γραφείο (αυτά έγιναν προ του 1960).αρπάζω το δικό μου τουφέκι γυρίζω και λέω στο μαστρο Κοσμά. Πέτα τον….
Πετάει τον «κούκο» ο φίλος μου του ρίχνω μια και ο διάολος τόκανε και χάθηκε ο μισός κούκος. Άμε δα «σκατόλαχε» σχολίασε ο φίλος μου. Οπότε εγώ του προτείνω: ξαναπέταξε τόνε ρε, πάει σε ένα σημείο επιλεγμένο ο μαστρο Κοσμάς και εκτοξεύει τον κούκο ίσια οριζόντια ένα μέτρο πάνω από το έδαφος. Ο κούκος προσγειώθηκε σε μια απόσταση περίπου 25 μέτρα οπότε τρέχω επί τόπου ακριβώς από πάνω του, σημαδεύω ελάχιστα, μπαμ και έφυγε και ότι είχε απομένει και εξηγώ στον περίλυπο φίλο μου «αυτό το έκανα για να σου δείξω ότι τα καταφέρνω το ίδιο και «στο καθιστό» και «στο πεταχτώ». Ακολούθησε το σχετικό δούλεμα και στη συνέχεια η υπόθεση πέρασε στα τοπικά ανέκδοτα.
Ο μαστρο Κοσμάς είναι κι’ αυτός ένας από τους πολλούς παλιούς σωστούς και χρήσιμους συμπατριώτες που δεν αντικαταστάθηκαν. (Το ουδείς αναντικατάστατος δεν ίσχυσε γι αυτούς).
Ο αείμνηστος Κοσμάς Στάθης (Σπιθέας) χαμογελαστός παίζει βιολί. Η φωτογραφία είναι από το προφίλ στο Facebook της κας Ελένη Χάρου.
Είναι όντος θλιβερό, η Χώρα με τους περίπου χίλιους κατοίκους, τους τέσσερις φούρνους, τους δύο γιατρούς, τους δυο συμβολαιογράφους, τον ένα δικηγόρο το Φαρμακείο τις τέσσερις αντιπροσωπείες ραπτομηχανών, το Κρατικό Νοσοκομείο, (εδώ ιδρύθηκε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια) με το «μαρκάτο» και τα τόσα άλλα να έχει πάθει αυτή την απίστευτη ερήμωση…. Κρίμα……….
Πηγή : Μανόλης Δαπόντε ( http://tsirigotika.blogspot.gr/)
