Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ ανησυχητική. Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι από τις πιο κρίσιμες στην σύγχρονη ιστορία του τόπου μας. Καταλαβαίνω, βλέποντας τις αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, ότι οι περισσότεροι υποστηρίζουν την στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Μου έχει κάνει εντύπωση πόσοι πολλοί γνωστοί μου έχουν αναρτήσει διάφορα άρθρα υπερηφάνειας για τις ενέργειες της Ελληνικής κυβέρνησης και απέχθειας για την Ευρώπη και ειδικότερα για την Γερμανία. Παρόμοια άρθρα εμφανίζονται και στην Αγγλία όπου ζω. Επειδή πολλά από αυτά που γράφονται τα θεωρώ υπερβολές, θα ήθελα να τοποθετήσω τα πράγματα στη σωστή τους βάση.
Αρχικά, όπως είχα πει και στην προεκλογική μου εκστρατεία, θεωρώ την οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ευρώπη πολύ λάθος και πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξει άμεσα. Η ποσοτική χαλάρωση που ανακοινώθηκε στις 22/01 από την Ε.Κ.Τ είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Χρειάζονται όμως και άλλα μέτρα σε επίπεδο δημοσιονομικής πολιτικής, όπως εξήγησα στο άρθρο μου http://www.capital.gr/News.asp?id=2207423. Αυτό όμως δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια υστερική επίθεση απέναντι στην Ευρώπη και τη Γερμανία.
Ο τρόπος που απάντησαν τα κράτη στην κρίση του 2008 δεν ήταν ο ίδιος. Οι δύο κυρίαρχες τάσεις ήταν από την μια κάποια μορφή Κεϋνσιανισμού (βλέπε Αμερική), που είχε σαν στόχο την αύξηση της ζήτησης, και από την άλλη, μια συνταγή περισσότερο νεοκλασσική, βλέπε Ευρώπη, σύμφωνα με την οποία έμφαση δόθηκε στην μείωση των ελλειμμάτων και στις διαρθρωτικές αλλαγές. Η δεύτερη επιλογή θα προκαλούσε πιο έντονη λιτότητα βραχυχρόνια και κάτω απο ορισμένες συνθήκες μια σημαντική ανάπτυξη μακροχρόνια. Οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη μέχρι τώρα αυτή την πολιτική θεωρούσαν σαν καταλληλότερη. Δεν είναι λοιπόν μόνο η Γερμανία, αν και ο ρόλος της είναι καθοριστικός που πιστεύει σε τέτοιες πολιτικές, είναι και πολλές άλλες χώρες ανάμεσα τους και μερικές χώρες του νότου. Υπάρχουν πολλοί στην Ελλάδα που πιστεύουν σε αυτές τις πολιτικές όπως υπάρχουν και πολλοί στην Γερμανία που πιστεύουν ότι αυτές οι πολιτικές ειναι λάθος. Με λίγα λόγια το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με θέματα ανεξαρτησίας μεταξύ κρατών, αλλά με το ποιές οικονομικές πολιτκές ακολουθούνται. Παρόμοια προβλήματα, μάλλον σε μικρότερη έκταση, θα είχαμε εάν είμασταν έξω απο το Ευρώ και η Ελληνική κυβέρνηση εφάρμοζε παρόμειες πολιτικές.
Δεν ζούμε λοιπόν σε κατοχή, ούτε σε χούντα, ούτε σε απέραντη φτώχεια. Όπως έδειξαν και οι εκλογές όποτε θέλουμε αλλάζουμε κυβέρνηση (τρεις μέσα σε πέντε χρόνια) και πολύ εύκολα καταργούμε ότι θέλουμε με νόμους στη βουλή. Αυτό όμως που δεν μπορούμε να κάνουμε, είναι να απαιτούμε από άλλους να υποστηρίζουν τις συνέπειες των δικών μας αποφάσεων. Με μια απόφαση της βουλής ή ίσως ενός δημοψηφίσματος, μπορούμε και να φύγουμε απο το Ευρώ και ίσως από την Ευρωπαϊκή κοινότητα. Τις συνέπειες όμως τέτοιων αποφάσεων, καλές ή κακές, είναι λογικό να τις αναλάβει ο Ελληνικός λαός.
Πιστεύω ότι η κυβέρνηση έχει κάνει σοβαρά λάθη τακτικής. Το πρόβλημα του χρέους, αν και είναι σημαντικό, δεν είναι άμεσο. Σχεδόν όλοι, και οι εταίροι μας, αναγνωρίζουν την ανάγκη για κάποια μορφής αναδιάρθρωσης. Αυτή όμως θα είναι μια μακροχρόνια διαδικασία. Η υποχρέωση για πλεονάσματα 4,5% είναι λάθος και απαιτεί διόρθωση. Ούτε αυτό όμως είναι άμεσο, γιατί απλά δεν υπάρχει περίπτωση στο άμεσο διάστημα να έχουμε τόσο μεγάλο πλεόνασμα. Το πιο πιθανό είναι ότι όχι μόνο δεν θα έχουμε πλεόνασμα το πρώτο μισό του 2015, αλλά θα έχουμε έλλειμα! Η ανάγκη για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο και ανάπτυξη στην χώρα μας είναι ίσως το ποιό σπουδαίο ζήτημα. Και αυτό όμως είναι κάτι που χρειάζεται πολύ χρόνο και απαιτεί μια σειρά από πολλές και πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Αυτό όμως που είναι ΑΜΕΣΟ και ΕΠΕΙΓΟΝ, είναι το πρόβλημα της ρευστότητας που θα αντιμετωπίσει η οικονομία μας στις επόμενες εβδομάδες και όποιος δεν το βλέπει ζει εκτός τόπου και χρόνου.
Η πολιτική εκτός των άλλων, είναι και η τέχνη αμοιβαίων προσποιήσεων, ειδικά στην Ευρωπη είναι η τέχνη του αλληβερίσι. Η ιστορία μας είναι γεμάτη παραδείγματα ηγετών, που με διορατικότητα κατάφεραν να περάσουν μέσα απο συμπληγάδες πέτρες και να πετύχουν σημαντικά οφέλη για τον λαό τους. Έχει όμως και άλλα παραδείγματα, που με τις εμμονές τους και τις λάθος εκτιμήσεις τους όσον αφορά τον συσχετισμό άλλων δυνάμεων, κατέληξαν σε μεγάλες τραγωδίες.
Έχω μια άσχημη προαίσθηση για το που θα καταλήξει η σημερινή κατάσταση. Ελπίζω να κάνω λάθος και τα πράγματα να πάνε καλύτερα. Ότι και να γίνει, καλό θα είναι να σταματήσουμε να βλέπουμε παντού εχθρούς και βαρβάρους, όπως επίσης και σωτήρες. Σαν λαός έχουμε και πολλά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Εάν συγκεντρωθούμε στα πρώτα, τότε θα είναι πιο εύκολο να ξεπεράσουμε τα μεγάλα προβλήματα και όποια πισωγυρίσματα.
Πηγή :Yannis Kassimatis (facebook)
