To resume' από όσα λένε οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και οι επικεφαλής των Κυβερνήσεων στον Ελληνα πρωθυπουργό είναι: «Σεβόμαστε την απόφαση του Ελληνικού λαού, αλλά οι κανόνες και οι συμφωνίες στην Ευρωπαϊκή ένωση είναι πανω απ’όλα».
Πράγματι οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται, όταν αυτές γίνονται μετά από διαπραγματεύσεις και δεν εμπεριέχουν αδικίες που δημιουργούνται από εκβιασμούς και τελεσίγραφα. Οπως αντιλαμβάνονται όσοι δεν έχουν
κομματικές παροπίδες, διαπραγματεύσεις με όλην την σημασία της λέξης δεν έγιναν από την προηγούμενη Κυβέρνηση, διότι σε αυτήν υπήρχε πάντα ο φόβος του αδυνάτου, του υποχείριου και της νοοτροπίας ότι ως εκ τούτου οφείλουμε να αποδεχόμαστε τα πάντα για να έχουμε τουλάχιστον τα προς το ζειν.
Η χθεσινή «συμβουλή» του προέδρου του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου κυρίου Σούλτς προς τον έλληνα πρωθυπουργό , να εγκαταλείψει την φιλοσοφία της προεκλογικής περιόδου και να ασχοληθεί με την πρωθυπουργία, υλοποιώντας τις ... «συμφωνίες» της προηγούμενης Ελληνικής Κυβέρνησης αυτό ακριβώς εννοεί : Να εγκαταλήψει τις υποσχέσεις του και τους στόχους του και να συνεχίσει το ... «έργο» της προηγούμενης Κυβέρνησης που είναι ταυτόσημο με την λέξη «υπακοή»!
Το σκηνικό των τελευταίων ημερών μπορεί να εξηγηθεί με πολλούς τρόπους.
Στην διπλωματική γλώσσα αυτό λέγεται προσπάθεια απόκτησης δεσπόζουσας θέσης πριν τις πραγματικές διαπραγματεύσεις, ώστε να υπάρχει ως πλεονέκτημα το «πανω χέρι» όταν αυτές ξεκινήσουν . Στην καθημερινή γλώσσα λέγεται ωμός εκβιασμός , ενώ στην στρατιωτική τελεσίγραφο. Ουσιαστικά επιδιώκεται να τρομοκρατηθεί ο «αδύνατος», ώστε ο δυνατός από τις αντιδράσεις του να καταλάβει που το πάει... Προτίθεται να παραδώσει τα όπλα, να υπάρξει ένας καποιος συμβιβασμός, ή να αντισταθεί μέχρι τέλους;
Τα πράγματα είναι απλά.
Μέχρι πριν λίγο καιρό δεν υπήρξε καμία σοβαρή διαπραγμάτευση. Στο όνομα της τρόϊκας που ερχόταν για να περάσει από τεστ υπακοής τους υπουργούς και τα ... άλλα αστέρια της, όλοι οι αξιωματούχοι της Κυβέρνησης προσπαθούσαν να ανταποκριθούν και στις πιό απεχθείς εντολές της , συναγωνιζόμενοι μεταξύ τους και υπερβάλοντας σε ζήλο.
Ομως διαπραγμάτευση δεν σημαίνει αποδοχή των επιθυμιών και των εκβιασμών του «δυνατού» από τον «αδύνατο», αλλά υποστήριξη πάσει θυσία των θέσεων και του δίκιου του αδυνάτου μέχρι τέλους ! Η διαπραγμάτευση δεν εξαντλείται σε αγκαλίστες , φιλάκια και κλίμα αμοιβαίας κατανόησης , αλλά απαιτεί εξίσου σκληρούς παίχτες στο τραπέζι. Σημαίνει εν προκειμένω αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση του δικαιώματος να επιλέγουμε την προσφορότερη οδό για την επίλυση των προβλημάτων μας.
Επί της ουσίας μια περιφεριακή χώρα της Ευρώπης που κανείς δεν υπολόγιζε ότι θα σηκώσει κεφάλι, είχε την τόλμη να ζητήσει πραγματική διαπραγμάτευση και όχι διαπραγμάτευση στά χαρτιά. Είχε ο θάρρος να θέσει ουσιατικά επί τάπητος το πρόβλημα της Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και να φέρει την Γερμανία προ των ευθυνών της.
Η Ελληνική Κυβέρνηση τάραξε τα λιμνάζοντα νερά , του εφησυχασμού και της υποχωρητικότητας, θυμίζοντας σε όλους ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι κυρίως ένωση λαών και όχι μιας οικονομικής ολιγαρχίας. Διότι όπως τόνισε έλληνας αξιωματούχος (δεν θυμάμαι ποιός) «η Ελληνική δημοκρατία δεν εκβιάζεται γιατί ... η Δημοκρατία στην Ευρώπη δεν εκβιάζεται».
Σε αυτή την προσπάθεια, ουδείς στην χώρα μας δικαιούται να επιχαίρει και να αξιοποιεί την παραμικρή αποστροφή ώστε να παραχθούν εσφαλμένες εντυπώσεις. Οι περί του χρέους διαπραγματεύσεις της Κυβέρνησης οφείλουν να έχουν συμμάχους όλο τον Ελληνικό λαό και όλα τα κόμματα της Βουλής.
Είναι αλήθεια ότι μέσα σε λίγες μόνο μέρες , ξαναβρήκαμε το χαμόγελό μας μαζί με την υπερηφάνεια ότι «ορθώσαμε το ανάστημά μας» σαν Ελληνες και οχι σαν οπαδοί κάποιου κόμματος. Αποκτήσαμε αισιοδοξία και δημιουργήθηκαν προσδοκίες. Προσδοκίες που για να υλοποιηθούν χρειάζονται την δική μας ενεργή συμμετοχή. Την στήριξη σε αυτούς που αγωνίζονται, ανεξάρτητα από κομματικές αποχρώσεις, πιστεύω και προσωπικές φιλοδοξίες.
Ηταν ενθαρρυντικό το γεγονός ότι χιλιάδες διαδήλωσαν προχθές με κεντρικό σύνθημα «ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ». Θα χρειαστεί αυτή η λαϊκή υποστήριξη να δοθεί και στην συνέχεια των διαπραγματεύσεων ...
Γιατί στο κάτω κάτω, αν δεν μπορούμε (γιατί δεν πρέπει) να αντιδράσουμε στις επιταγές και επιθυμίες της οικονομικής ολιγαρχίας των «εταίρων» μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αν η λιτότητα πρέπει να συνεχιστεί χωρίς καμία αντίδραση, τότε γιατί χρειαζόμαστε Ελληνική Κυβέρνηση; Γιατί θα πρέπει να έχουμε Ελληνα πρωθυπουργό , υπουργούς, γραμματείς και λοιπούς αξιωματούχους; Για να μεταφέρουν απλά οδηγίες και εντολές δανειστών;
Το ζήσαμε και έχω προσωπική εμπειρία απ΄αυτή τη κυβερνητική τακτική ....
Κάθε φορά που έφευγα από τα Υπουργεία , λίγο πριν κλείσει η πότρα του Υπουργού πίσω μου, ο Υπουργός με διαβεβαίωνε ότι θα μεταφέρει όλα όσα συζητήσαμε στην ... τρόϊκα (!) και θα με ενημέρωνε για την αποδοχή τους ή όχι ...
Μία ημέρα πρις τις εκλογές έγραφα στον τοίχο μου. « Απαιτούμε την εφαρμογή όλων όσων διέπουν την οργάνωση και λειτουργία της καθημερινότητάς μας. Απαιτούμε επιτέλους το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ : Ενα κράτος ΔΙΚΑΙΟΥ» !!!
Χθες άκουσα ότι ... «Είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος¨»...
Τώρα μένει να το δω να υλοποιείται...
Σας περιμένω στην πλατεία Συντάγματος. Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου στο γνωστό μέρος ... όπως παλιά!
Να δείξουμε σε όλους τους Ευρωπαίους ότι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ .... είμαστε ένα κράτος ανεξάρτητο, ένα κράτος δικαίου με πολίτες που διαθέτουν αξιοπρέπεια και δεν εκβιάζονται.
Κωνσταντίνος Λουράντος
Πηγή :Κωνσταντίνος Λουράντος (facebook)
